|
Słowa: Jacek Cygan, muzyka: Robert Janson Znam ludzi z kamienia Co będą wiecznie trwać Znam ludzi z papieru Co rzucają się na wiatr A my tak łatwopalni Biegniemy w ogień By mocniej żyć A my tak łatwopalni Tak śmiesznie marni Dosłowni zbyt Wiem, że można inaczej żyć Oszukać, okpić czas Wiem, jak zimno potrafi być Gdy wszystko jest ze szkła A my tak łatwopalni Biegniemy w ogień By mocniej żyć A my tak łatwopalni Tak śmiesznie marni Dosłowni zbyt Świat między wierszami Największy ukrył skarb Wiesz, w to miejsce czasami Odchodzi któryś z nas Odchodzi któryś z nas Odchodzi któryś z nas... |
Слова: Яцек Цыган, музыка: Роберт Янсон Я знаю людей из камня Которые будут жить вечно; Я знаю людей из бумаги Которые бросаются навстречу ветру. А мы так горючи, Бежим в огонь, Чтобы стать сильней. А мы так горючи, Так ничтожны и смешны, Слишком буквальны. Знаю, что можно по-другому жить, Обмануть, обхитрить время, Знаю, как холодно может быть, Когда всё вокруг из стекла. А мы так горючи, Бежим в огонь, Чтобы стать сильней. А мы так горючи, Так ничтожны и смешны, Слишком буквальны. Мир между строк Спрятал самое большое сокровище; Знаешь, в это место иногда Уходит кто-то из нас, Уходит кто-то из нас, Уходит кто-то из нас... |
